به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، محمد حسینی تختی کارشناس ارشد اداره کل هیأت رییسه مجلس شورای اسلامی در یادداشتی ذیل عنوان «لزوم ارایه مدل حکمرانی مطلوب، متناسب و سازگار با استان های جنوبی کشور به ویژه استان هرمزگان» آورده است:
در ویژگیهای حکمرانی خوب آمده است که حکمرانی خوب، تمرین مدیریت (سیاسی، اقتصادی، اجرایی و…) منابع یک کشور، برای رسیدن به اهداف تعیین شده می‌باشد. این تمرین دربر گیرنده راهکارها و نهادهایی است که افراد و گروه‌های اجتماعی از طریق آن، توانایی دنبال کردن علایق و حقوق قانونی خود را با توجه به محدودیت‌ها داشته باشند.
حکمرانی خوب، در اتخاذ سیاستهای پیش‌بینی شده، آشکار و صریح دولت (که نشان‌دهنده شفافیت فعالیتهای دولت است)؛ بوروکراسی شفاف؛ پاسخگویی دستگاه‌های اجرایی در قبال فعالیتهای خود؛ مشارکت فعال مردم در امور اجتماعی و سیاسی و نیز برابری همه افراد در برابر قانون، تبلور می‌یابد.
اصول مهم حکمرانی خوب و عوامل مؤثر در تقویت این اصول نیز عبارتند از: مشارکت،حاکمیت قانون ، شفافیت ،پاسخگویی، شکل‌گیری وفاق عمومی، حقوق مساوی (عدالت)، اثر بخشی و کارایی، مسئولیت پذیری.
همچنین در ویژگیهای استانهای جنوبی گفته شده است: جنوب ایران، شامل نواحی جنوبی کوه‌های زاگرس و کرانه‌های شمالی خلیج فارس است که استانهای فارس، کهگیلویه و بویراحمد، هرمزگان و بوشهر، خوزستان، سیستان و بلوچستان و کرمان را در بر می‌گیرد. بخش بزرگی از جنوب ایران دارای آب و هوای گرم و خشک است. کلانشهر های پر جمعیتی در آنها قرار دارد جنوب ایران از نظر قومیتی بسیار متنوع است که فارسها لرها، قشقایی‌ها، سیستانی‌ها، بلوچ‌ها، عرب‌ها و ایرانیان آفریقایی‌تبار را دربرمی‌گیرد. جنوب ایران خاستگاه فارسی زبانان است.
منطقه جنوب ایران بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر مرز دریایی با خلیج فارس و دریای عمان دارد و بنادر مهمی در این منطقه بنا شده‌اند.مهمترین بنادر جنوب ایران شامل بندرعباس، بندر بوشهر، بندر امام خمینی، بندر خرمشهر ،بندر لنگه، بندر گناوه، بندر جاسک، بندر قشم، بندر کنگان و بندر عسلویه و بندر چابهار هستند. جابه‌جایی مسافر نیز علاوه بر بار، از برخی از این بنادر به جزایر و کشورهای خلیج فارس انجام می‌پذیرد.
همانطور که اشاره شد استانهای جنوبی دارای اشتراکات فراوانی هستند که مهمترین آن اقلیم و از آن مهمتر دریا می‌باشد.
البته از حیث دریا چهار استان خوزستان بوشهر هرمزگان و سیستان و بلوچستان سهم اصلی را از دریا دارند و در این بین هرمزگان بیشترین ساحل را از آن خود دارد.
سواحل استان هرمزگان دارای کاربری‌های توسعه‌ای کشاورزی، آبزی پروری ، صنعت و فعالیت های بندری، گردشگری و به خصوص کانون جمعیتی و سکونت گاهی است. در نواحی ساحلی استان و جزایر بی نظیر آن بخش سکونت گاهی کارکردهای اجتماع را تشکیل داده و بخش گردشگری، شیلات و فعالیتهای بندری و حمل ونقل دریایی کارکردهای اقتصادی محسوب میگردند به دلیل وجود ظرفیتها و پتانسیلهای موجود در استان و همچنین وجود عوامل تهدید کننده و مخرب مناطق ساحلی این استان، تهیه و تدوین مدلی برای برنامه ریزی راهبردی توسعه ای ضروری به نظر می‌رسد.
لزوم ارایه مدل حکمرانی سازگار با استانهای جنوبی و ساحلی
این مشترکات چه به لحاظ تاریخی و فرهنگی و چه به لحاظ اقلیم و طبیعت همچنین ظرفیتهای اقتصادی و توسعه ای مشابه ، و نقاط ضعف و قوت و فرصتها و تهدیدات پیشروی آن لزوم ارایه یک مدل حکمرانی سازگار و مطلوب و متناسب را مطلبدکه بتواند از پس این حکمرانی متناسب سیاستگذاری مطلوبی را جهت توسعه و آبادانی این مناطق رقم بزند.
حکمرانی خوب در این مناطق جهت اجرای سیاستهای توسعه ای برای پیشرفت و رونق این مناطق مستلزم تغییر نگاه حاکمیت به سرمایه‌ها و منابع مادی و انسانی این استانها به ویژه استان عزیز هرمزگان است.
این تغییر نگاه باید از درون استان شکل بگیرد و کانون‌های اندیشه ورز و پژوهشگران جوان میتوانند موتور محرک این مطالبه باشند.
امید است مسوولین استان با سعه صدر و آینده نگری توام با تدبیر زمینه این مهم را در استان رقم زده و شاهد رویش اندیشه های نو در عرصه علم و عمل باشیم.
